ಭಾಷೆ ಬದುಕಾಗಬೇಕು, ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಜೊತೆಗೆ ನಾವಿದ್ದ ನೆಲದ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಕಲಿಯಬೇಕು; ರಂಗ ನೋಟ ಅಂಕಣ

ಒಮ್ಮೆ ಸ್ಪೇನ್ ರಾಜಧಾನಿ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಿಂದ ಮಲಾಗ ಎನ್ನುವ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ಹೊರಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ವರು ಜಪಾನೀಯರು ರೈಲು ಹತ್ತಿದರು. ಪ್ರಯಾಣದುದ್ದಕ್ಕೂ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಅವರು ಧ್ವನಿ ಎತ್ತರಿಸಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಮಲಾಗದಲ್ಲಿ ಇಳಿದಾಗ ಅವರು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆಯಲು ರೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ತಮಗೆ ಬಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು. ಆ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನ ಲವಲೇಶ ಗಂಧ-ಗಾಳಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಆತ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ 'ಆಲ್ಗಿನ್ ದೆ ವಸತ್ರೋಸ್ ಸಾವೆಸ್ ಇಂಗ್ಲೆಸ್?' (ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರುತ್ತದೆಯೇ) ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದರು. ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಮುಂದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸಹಜವಾಗಿ ನಾನು ಮುಂದೆ ಹೋದೆ. ಜಪಾನೀಯರು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್‌ಗೆ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡಿ ರೈಲ್ವೆ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಅವರು ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಜಪಾನಿ ಯಾತ್ರಿಕರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ. ಜಪಾನೀಯರು ದೇಹವನ್ನು ಅರ್ಧ ಬಾಗಿಸಿ ಧನ್ಯವಾದ ತಿಳಿಸಿ ಹೋದರು.

ಅದು ನನ್ನ ಜೀವನದ ಪ್ರಥಮ ಅನೌಪಚಾರಿಕ ದುಬಾಷಿ ಕೆಲಸ. ಅದೊಂಥರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಖುಷಿ ನೀಡಿತು. ಭಾಷೆ ಯಾವುದೇ ಇರಲಿ ಅದನ್ನು ಕಲಿತಷ್ಟೂ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎನ್ನುವ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಯ್ತು. ಅಂದು ನನ್ನ ಬಹತೇಕ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಸಹ ಪಯಣಿಕರು 'ಮುಯ್ ಬಿಯನ್ ಹೆಚ್ಚೊ' (ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ) ಎನ್ನುವ ಶಹಬಾಸ್‌ಗಿರಿ ಕೊಟ್ಟು ಹೋದರು. ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಬಿಟ್ಟು ಯೂರೋಪಿನ ಇತರ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಈ ಘಟನೆ ನಾಂದಿಯಾಯ್ತು.

ನನ್ನ ಪತ್ನಿ ರಮ್ಯಾಳಿಗೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದರೆ ಸಾಕು ಒಂಥರಾ ನಿಶಕ್ತಿ ಆವರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ಬಹು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಇಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕು (ಸೋಷಿಯಲ್ ಲೈಫ್) ಇಲ್ಲದಿರುವುದು. ಇಲ್ಲವೆನ್ನುವಷ್ಟು ಸಂಖ್ಯೆಯ ಭಾರತೀಯರು. ಇದ್ದವರಲ್ಲೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಗುಣಗಳ ಕೊರತೆ; ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಒಂದು ಟ್ರಿಪ್ ಹೋಗಲೇಬೇಕು. ಇದು ರಮ್ಯ ಅವಳಾಗೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮ.

'ಹೇಗೂ ಚಟ್ನಿಪುಡಿ ಮುಗಿದಿದೆ, ಪುಳಿಯೋಗರೆ ಪುಡಿ ಇನ್ನೆರೆಡು ದಿನಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಕಾಗುತ್ತೆ, ಹೋಗಿ ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ತರುತ್ತೇನೆ' ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ರಮ್ಯಳಿಗೆ, 'ನಿನ್ನ ಚಟ್ನಿಪುಡಿ, ಹುಳಿಪುಡಿ , ಪುಳಿಯೋಗರೆ ಪುಡಿ' ತುಂಬಾ ದುಬಾರಿ ಎಂದು ಕಿಚಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಮೈಸೂರು ಯುವ ದಸರಾಗೆ ಬಂದ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ಕೊಟ್ಟ ಸಂಸ್ಕಾರ ಇಲ್ಲದ ಜನ: ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಬರಹ

ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಭಾರತೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದರು

ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳೂವರೆಗೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಿಂದ ಫ್ರಾಂಕ್‌ಫರ್ಟ್‌ಗೆ ಇದ್ದ ವಿಮಾನಕ್ಕೆ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ಏರ್‌ಪೋರ್ಟ್‌ಗೆ ಬಿಟ್ಟೆ. ನಂತರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 9 ಕ್ಕೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದರಾಯ್ತು ಎಂದು ಅವಳ ಜೊತೆ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಯೂರೋಪಿನಲ್ಲಿ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತೆ ಬಹಳ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ನಾವು ಕೂಡ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಜೊತೆ ಬೋರ್ಡಿಂಗ್‌ಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಬಹುದು. ಸೆಕ್ಯುರಿಟಿ ಚೆಕ್ ತನಕ ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಅನಂತರ ಮುಂದೆ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ರಮ್ಯಾಳ ಬೋರ್ಡಿಂಗ್ ಪಾಸ್ ಪಡೆಯಲು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಹಿಂದೆ ' ಧಪ್ ' ಎನ್ನುವ ಶಬ್ದ ಬಂದಿತು. ಏನೆಂದು ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಹಿರಿಯ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾತ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದರು.

ಆತನ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಮಹಿಳೆ ಬಹಳ ಟೆನ್ಷನ್‌ನಲ್ಲಿ ಇರುವಂತೆ ಕಂಡರು. ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ರಮ್ಯಾ, 'ರಂಗ, ಹೋಗು ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡು, ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ, ಬಾಯ್' ಎಂದಳು. ನನಗೆ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೋರ್ಡಿಂಗ್ ಪಾಸ್ ಪಡೆದ ನಂತರ ಕಾಫಿ ಬಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಅವಳಿಗೆ ಬಾಯ್ ಹೇಳುವುದು ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಉಲ್ಟಾ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿರುತ್ಸಾಹದಿಂದ ರಮ್ಯಾ ನಮಗ್ಯಾಕೆ ಇಲ್ಲದ ಉಸಾಬರಿ, ಸುಮ್ಮನೆ ಮುಂದೆ ತಿರುಗು ಎಂದೆ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ವೈದ್ಯರು ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಿಟ್ ಸಮೇತ ಬಂದರು. ಅವರು ಕೇಳುವುದು ಆಕೆಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದು ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. 'ರಂಗ ಪ್ಲೀಸ್ ಗೋ ...' ಎಂದು ರಮ್ಯ ನನ್ನ ತಳ್ಳಿದಳು. ನಾನು ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ಸರಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಅವರ ಬಳಿ ಹೋದೆ. ಆಕೆಯನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದೆ. ಕೆಳಗೆ ಜ್ಞಾನ ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದವರು ಅವರ ಪತಿ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಗ ಇದ್ದಾನಂತೆ. ಅವನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ 15 ದಿನ ಇದ್ದು, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಮಗಳ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದರಂತೆ. ಅವರು ಶುಗರ್ ಪೇಷಂಟ್, ಸಾಲದಕ್ಕೆ ಅಮೆರಿಕ ವೀಸಾ ಇರುವ ಪಾಸ್‌ಪೋರ್ಟ್‌ ತಂದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಬಿಪಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಜ್ಞಾನ ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದರು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವರದಿಯನ್ನ ನಾನು ವೈದ್ಯರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ನಂತರದ 15 ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬಂದಿತು. ನಾನು ಅವರಿಂದ ಅವರ ಮಗನ ನಂಬರ್ ಪಡೆದು ಅವನಿಗೆ ವಿಷಯ ಮುಟ್ಟಿಸಿದೆ. ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ಲ್ಲಿರುವ ಅವರ ಮಗಳಿಗೂ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಗಾಬರಿಯಾಗುವುದು ಬೇಡ. ನಿಗದಿಯಾದಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳಿದೆ. ರಮ್ಯಳಿಗೆ ನೀನು ಹೋಗು ಬಾಯ್ ಎಂದು ದೂರದಿಂದ ಹೇಳಿ, ಅವರ ಮಗ ಅಂಕುರ್ ಬಾಗ್ಲ ಬರುವವರೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಬೇಡವೆಂದರು ಬಿಡದೇ ಕಾಡುವ ಸೋಮಾರಿತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು; ಆಲಸಿ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದ್ದಿಷ್ಟು – ಕಾಳಜಿ ಅಂಕಣ

ಜೀವಮಾನದ ಒಡನಾಟವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಭಾಷಾ ನಂಟು

ಈ ಅಂಕುರ್ ಬಾಗ್ಲ ಎಂಬಾತನನ್ನು ನಾನು ಈ ಹಿಂದೆ ಅಂದರೆ ವರ್ಷ ಅಥವಾ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಒಮ್ಮೆ ಭಾರತೀಯ ದೂತವಾಸದಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ನಿಮಷದ ಮಾತುಕತೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಂತರ ಆತ ನೆನಪಿನಾಳದಿಂದ ಮರೆಯಾಗಿದ್ದ. ಅವನನ್ನ ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಹಿಂದಿನ ಭೇಟಿ ನೆನಪಾಯ್ತು. 'ಅರೆ ಯಾರ್ ರಂಗ, ಬಹುತ್ ಧನ್ಯವಾದ್' ಎಂದವನಿಗೆ 'ನೋ ಆಯ್ ದೆ ಕೆ' (ಅದೆಲ್ಲ ಏತಕ್ಕೆ ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥ) ಎಂದೆ. ಅಂಕುರ್ ಒಬ್ಬ ಕಲಾವಿದ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಕಲಾವಿದನಾಗಿ ಆಗಿ ಜೀವನದ ಮಾರ್ಗ ಕಂಡುಕೊಡಿದ್ದ. ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ತನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುವುದು ನಂತರ ಅದನ್ನ ಕಲಾರಸಿಕರಿಗೆ ಮಾರುವುದು ಅವನ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಇಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ನನಗೆ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು . ಆದರೆ ಅವರಪ್ಪ ವಜ್ರದ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತ ಎನ್ನುವುದು ನಂತರ ತಿಳಿದ ವಿಷಯ. ಜೈಪುರದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಹೆಸರು ಇವರ ಮನೆತನದ್ದು. ನನಗೆ ಬಿದ್ದವರು ಯಾರು ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದು ರಮ್ಯಾಳ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ, ಹಣೆಬರಹ ಎನ್ನುವುದು ಇದಕ್ಕೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಆತ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನ ಬಹಳಷ್ಟು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟರು. ಮಗನಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾದ ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸತೊಡಗಿದರು. ವಾರದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕಾ ವೀಸಾ ಇದ್ದ ಪಾಸ್‌ಪೋರ್ಟ್‌ ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ಹೋದರು. ತಿಂಗಳ ನಂತರ ರಮ್ಯಾ ಮರಳಿ ಬಂದಾಗ ಅವರೂ ಮತ್ತೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾಗೆ ಬಂದರು. ಬಂದವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೂ ಬಂದರು. ಕೇಳದೆ ಹತ್ತಾರು ಗಿಫ್ಟ್ ತಂದಿದ್ದರು. ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬಿಡದೆ ಅದನ್ನ ಒತ್ತಾಯವಾಗಿ ನಮಗೆ ಕೊಟ್ಟರು.

ಬಾಗ್ಲ ಪರಿವಾರದೊಂದಿಗೆ ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಮ್ಮ ಒಡನಾಟ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವೂ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ ದಿನದಂದು ನನಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದ ಒಂದು ಪತ್ರ ಅವರ ಆಫೀಸ್‌ನಿಂದ ಬಂದು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿವರ್ಷವೂ ಅವರ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲರೂ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ಒಂದೆರೆಡು ವಾರ ಕಳೆಯುವುದು ಅವರ ಮನೆಯ ಪರಿಪಾಠ. ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ಸತತವಾಗಿ ಮೂರು ವರ್ಷ ಅವರ ಕುಟುಂಬ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ಸಭೆ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಪೈಕಿ ಒಂದು ದಿನ ನನಗೂ ರಮ್ಯಳಿಗೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕಳೆಯುವ ಇನ್ವಿಟೇಷನ್ ತಪ್ಪದೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂದಿಗೂ ಬಾಗ್ಲ ಪರಿವಾರ ನನ್ನ ಅಂದಿನ ಸಣ್ಣ ಸಹಾಯವನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಇಂತಹ ಅವಮಾನವನ್ನು ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಿಗ ಹಾಡುಗಾರರು ಹೇಗೆ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡರು, ಏಕೆ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡರು?; ಲೇಖಕ ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಅವರಿಂದ ಒಳನೋಟ

ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಜೊತೆಗೆ ನೆಲದ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯುವುದೂ ಅಗತ್ಯ

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದ ಉದ್ದೇಶ ಬಹಳ ಸರಳ. ನಾವು ಇದ್ದ ನೆಲದ ಭಾಷೆ ಕಲಿಯಬೇಕು. ಎಷ್ಟು ಭಾಷೆ ಕಲಿತರೂ ಅದು ನಮಗೆ ವರದಾನ, ಆಸ್ತಿ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾಗೆ ಬಂದು ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷವಾದರೂ ಒಂದಕ್ಷರ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಮಾತನಾಡದೆ ಜೀವನ ಸವೆಸುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ, ಚೀನಿ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರನ್ನ ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರೂ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ದುಃಖದ ವಿಷಯ. ಚೀನಿಯರಂತೂ ಭಾಷೆ ಬಾರದೆ ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ಕೂಡ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆಷ್ಟು ಬೆಲೆ ಎಂದರೆ, ಕ್ಯಾಲುಕುಲೇಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನ ಟೈಪ್ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದರೆ ಇವರ ಮಟ್ಟ ಇನ್ನೆಂತಹುದು ಎನ್ನುವ ಅರಿವು ನಿಮ್ಮದಾದೀತು.

ಭಾಷೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಅತಿಹೆಚ್ಚು ದೇಶಗಳ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿರುವುದು ಯೂರೋಪಿನಲ್ಲಿ ಎನ್ನಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಮ್ಮ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲೆ ಅತಿಯಾದ ವ್ಯಾಮೋಹ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡ ಜೀವನ ಪಾಠ ಸರಳ. ನಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು, ಹಾಗೆಂದು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಬಾರದು. ಕನ್ನಡ ನನಗೆ ಕೇವಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಬದುಕು. ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಅಪಾರವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರೆ, ಬಳಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರೆ ಸಾಕು. ಭಾಷೆ ಅಳಿಯುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಗಳು ತಾನಾಗೆ ಕರಗುತ್ತದೆ.

ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಪರಿಚಯ

ಆಪ್ತರ ವಲಯದಲ್ಲಿ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ 'ರಂಗಣ್ಣ' ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತರಾದವರು ಹಣಕಾಸು ಸಮಾಲೋಚಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಬರಹಗಾರ ಶ್ರೀಯುತ ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪೀಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆದವರು ರಂಗಸ್ವಾಮಿ. ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆ, ಶಿರಾ ತಾಲ್ಲೂಕು ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಇವರ ಮೂಲ ಗ್ರಾಮ. ಹೀಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಹೆಸರನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಅಥವಾ ಪ್ರಭಾವದ ಯಾವುದೇ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಲ್ಲದೆ ಬಹುಕಷ್ಟದಿಂದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಬಂದವರು ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ. ಬ್ರಿಟನ್‌ನಲ್ಲಿ 'ಪ್ರಮಾಣೀಕೃತ ಆಂತರಿಕ ಲೆಕ್ಕಪರಿಶೋಧಕ' (Certified Internal Auditor) ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಕನ್ನಡದೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪೇನಿಶ್, ಇಂಗ್ಲಿಷ್, ಹಿಂದಿ, ಪೂರ್ಚುಗೀಸ್ ಮತ್ತು ಇಟ್ಯಾಲಿಯನ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂವಹನ ನಡೆಸಬಲ್ಲರು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದಾರೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 26 ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುವ 'ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಶುಭನುಡಿ' ವಿಡಿಯೊ ಸರಣಿ ಜನಪ್ರಿಯ. 'ಹಿಂದೂಸ್ತಾನ್ ಟೈಮ್ಸ್ ಕನ್ನಡ' ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ 'ರಂಗ ನೋಟ' ಪಾಕ್ಷಿಕ ಅಂಕಣ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.